Wiele spośród tych wydań już dawno przestało istnieć, inne zmieniły się nie do poznania, ale wszystkie cieszyły się kiedyś ogromnym uznaniem czytelników i odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu opinii publicznej.
Więcej szczegółów na temat najpopularniejszych periodyków we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku znajdziecie w naszym materiale na stronie internetowej wroclaw.one.
„Nowe Sygnały”
„Nowe Sygnały” to społeczny tygodnik kulturalny ukazujący się w latach 1956-1957 we Wrocławiu. W czasopiśmie publikowano wywiady i artykuły, a w dziale „Bóg i Ojczyzna” ukazywały się notatki pisarzy emigracyjnych i teksty krytykujące władzę. Istniała też rubryka polemiczna „Poufne”, której nazwa ironicznie nawiązywała do partyjnego slangu.
Pismo zaprzestało działalności w 1957 roku ze względu na niezależną politykę redakcji i krytyczne recenzje funkcjonariuszy partyjnych. Łącznie w okresie istnienia „Nowych Sygnałów” ukazały się 63 numery. W 1958 roku w miejsce tygodnika powstał miesięcznik „Odra”.
„Odra”
„Odra” jest regionalnym miesięcznikiem społeczno-kulturalnym, który istnieje od 1958 roku. Do marca 2010 roku magazyn był wydawany przez Bibliotekę Narodową, a od kwietnia 2010 roku przez Instytut Książki i Centrum Kultury i Sztuki we Wrocławiu.
O czym pisze „Odra”? Pismo prezentuje i interpretuje w rubryce „Krytyka” najnowsze nowinki literackie z Polski i ze świata, przybliża czytelnikom nowych pisarzy i artystów. W czasopiśmie znajduje się dział informujący o ważnych wydarzeniach kulturalnych – festiwalach i konkursach literackich w kraju i poza nim.
W 2021 roku miesięcznik obchodził swoje 60-lecie.
„Nowiny Szląskie”
„Nowiny Szląskie” (1884-1888) to polskojęzyczny tygodnik luterański poświęcony tematyce religijnej i społecznej. Adresatem publikacji, zgodnie z podtytułem, była polskojęzyczna ludność Śląska, wyznania ewangelickiego.
Pierwszy numer pisma ukazał się we Wrocławiu 19 stycznia 1884 roku w drukarni T. Szackiego przy Wallstrasse 14B (obecna ul. Włodkowica). Tygodnik ukazywał się w każdą sobotę i kosztował 80 fenigów za kwartał. Pierwszym odpowiedzialnym redaktorem i wydawcą był pastor Jerzy Badura. Od 1887 roku pismo ukazywało się pod nazwą „Nowiny” w miejscowości Ełk (województwo warmińsko-mazurskie), gdzie redakcja została przeniesiona ze względu na zwiększenie czytelników z tego regionu, a także z powodu skomplikowanych relacji z wrocławskimi władzami, które ograniczały polską prasę.
Twórcą i patronem gazety był znany prawnik i działacz społeczny Alfons Pacherski.
W „Nowinach Szląskich” ukazywały się kazania ewangelickie, pouczające opowiadania o tematyce religijnej, artykuły z historii reformacji, wspomnienia wybitnych duszpasterzy, biografie, wiersze epizodyczne, wiadomości kulturalne i gospodarcze, ogłoszenia i apele. Część społeczno-informacyjna tygodnika składała się z kilku stałych działów: „Co słychać na świecie”, „Z kościoła i o kościele”, „Wiadomości z Szląska i okolicy”, „Z książek i o książkach”, „Ceny targowe”, „Notatki przyrodnicze”, „Korespondencje”, „Zagadki”.
Zachowując charakter lojalistyczny, gazeta wspierała działalność polskich ewangelistów, jednoczyła polskojęzyczną mniejszość pruskiego Śląska, pełniła rolę edukacyjną dla Ślązaków, opowiadała się za nauczaniem języka polskiego w szkołach.
„Popo”
“Popo” to tygodnik ukazujący się we Wrocławiu od czerwca 1992 do kwietnia 1993. Pełna nazwa gazety brzmiała: „Popo wrocławska popołudniówka” – odpowiadała profilowi pisma, które miało bawić czytelników i poruszać „lekkie” tematy. Założycielami gazety byli Zenon Michalek, Henryk Klik i Zdzisław Smektała (ten ostatni pełnił również funkcję redaktora naczelnego). “Popo” publikował ilustrowane artykuły różnych autorów.
Pod koniec istnienia “Popo” pojawiało się w nim coraz więcej „sensacyjnych” materiałów, jednak sprzedaż publikacji systematycznie spadała i w niecały rok po ukazaniu się pierwszego numeru gazeta przestała istnieć.
Posłaniec Niedzielny
Posłaniec Niedzielny dla diecezji wrocławskiej, zarazem organ związku św. Rodziny to pismo religijne dla polskich wiernych z diecezji wrocławskiej. „Posłaniec Niedzielny” ukazywał się w latach 1905-1939.
12-stronicowy magazyn wychodził raz w tygodniu. Przygotowywano go w drukarni należącej do wydawnictwa Śląska Gazeta Ludowa, która mieściła się we Wrocławiu przy ul. Kazimierza Wielkiego (wówczas Hummerei 39/40).
Od 1926 roku czasopismo ukazywało się jako 4-stronicowy ilustrowany dodatek zatytułowany: „Świat katolicki. Kronika ilustrowana z życia kościelnego. Dodatek tygodniowy Posłańca Niedzielnego dla archidiecezji wrocławskiej”
Należy również zaznaczyć, że przez cały okres swojego istnienia pismo borykało się z wrogim nastawieniem władz niemieckich.
„Wiadomości”
„Wiadomości” to tygodnik wydawany na Dolnym Śląsku w latach 1954-1968 w Legnicy, a od 1969 do 1981 we Wrocławiu. Ponadto od połowy lat 60. do początku lat 80. ukazywały się osobne wersje publikacji dla mieszkańców Bolesławca, Złotoryi, Lubina, Świdnicy, Wałbrzycha i Legnicy. Czasopismo „Wiadomości” miało wyraźny akcent społeczno-polityczny.
„Sprawy i ludzie”
„Sprawy i Ludzie” to regionalny tygodnik społeczno-polityczny ukazujący się we Wrocławiu od 1982 do 1989 roku. W czasie jego istnienia ukazało się 445 numerów. Następnie pismo przekształciło się w miesięcznik. W tej wersji uzyskano kolejne 44 numery. Redaktorem naczelnym publikacji był Julian Bartosz.
Pismo powstało w pierwszych miesiącach po wprowadzeniu stanu wojennego w miejsce zamkniętego tygodnika „Wiadomości”. „Sprawy i Ludzie” reprezentowało poglądy najbardziej ortodoksyjnej części PZPR.
„Wrocławski Gość Niedzielny”
„Wrocławski Gość Niedzielny” to katolickie pismo archidiecezji wrocławskiej, zainicjowane we wrześniu 1995 roku. Jest to jedno z jedenastu diecezjalnych wydań ogólnopolskiego pisma katolickiego „Gość Niedzielny”, które powstało w Katowicach w 1923 roku.
Redaktorem naczelnym „Gościa Niedzielnego” był ks. Janusz Gorczyca. Pierwszy numer magazynu ukazał się 24 września 1995 roku. W 2007 roku czasopismo zmieniło redaktora naczelnego na ks. Andrzeja Jerie, a w październiku 2009 roku został nim ks. Rafał Kowalski.
Pismo specjalizowało się w bieżących informacjach z życia kościoła, a także publikowało artykuły dotyczące kultury i społeczeństwa Dolnego Śląska. Na łamach „Wrocławskiego Gościa Niedzielnego” były publikowane także informacje na temat wszystkich aktualnych wydarzeń kościelnych dziejących się we Wrocławiu.
Od października 2012 roku “Wrocławski Gość Niedzielny” posiada własną stronę internetową. Czytelnicy mogą śledzić publikacje w czasopiśmie oraz za pośrednictwem portali społecznościowych – Facebook i Twitter.
„Wrocławski Tygodnik Katolików”
„Wrocławski Tygodnik Katolików” (WTK) był tygodnikiem społeczno-historycznym Stowarzyszenia „Pax” (organizacji zrzeszającej katolików współpracujących z władzami komunistycznymi). Pismo ukazywało się we Wrocławiu od 1953 do 1958 roku nakładem Katolickiego Wydawnictwa Wrocławskiego.
Głównymi inicjatorami powstania tygodnika byli: administrator archidiecezji wrocławskiej, wikariusz kapituły ks. Kazimierz Lagos i szef stowarzyszenia „Pax” Bolesław Piasecki.
W październiku 1958 roku redakcję pisma przeniesiono do Warszawy, a w 1961 roku wydawcą zostało Stowarzyszenie „Pax”.
Początkowy nakład „WTK” wynosił 6951 egzemplarzy, a w 1963 roku wydawano już 54460 egzemplarzy. W kolejnych latach tygodnik miał limitowany nakład 55 000 egzemplarzy. Było to jedyne wydawnictwo Stowarzyszenia „Pax” które nie wznowiło działalności po zniesieniu stanu wojennego, choć jesienią 1983 roku we Wrocławiu podejmowano próby jego reaktywacji.
